Ogólnie wiadomo jest, że systematyczny kontakt ze zwierzakiem pozwala kształtować orientację w schemacie własnego ciała oraz poznawać budowę jego ciała. Pomaga stymulować zmysły: słuchu, wzroku, dotyku, ćwiczyć koncentrację uwagi, wyzwalać spontaniczną aktywność wobec psa

Osoby w kontakcie ze zwierzęciem doskonalą sprawność ruchową poprzez ćwiczenia wykonywane we współdziałaniu z psem, kształtują i rozwijają umiejętność okazywania emocji i uczuć związanych z kontaktem ze zwierzętami. Doskonalą umiejętność naśladowania ruchu całego ciała i poszczególnych gestów poprzez obserwowanie czynności wykonywanych przez zwierzę i naśladowanie ich (z pomocą terapeuty, nauczyciela, samodzielnie) np. chodzenie, siadanie, leżenie oraz przełamują lęk przed psami. W efekcie pracy ze zwierzęciem pogłębiają kontakt z nim poprzez podchodzenia do psa, głaskanie go i przytulanie się wykonywanie czynności pielęgnacyjnych np. karmienie, czesanie, wycieranie pyska,  kształtuje ważne nawyki higieniczne związane z kontaktem z psami np. mycie rąk po zakończeniu zajęć

Dzięki kontaktowi z psem wzrasta poczucie własnej wartości człowieka. Pies bezgranicznie akceptuje człowieka takim jaki jest. Dla psa wszyscy jesteśmy jednakowi. Pies traktuje wszystkich tak samo, nie ocenia po wyglądzie. Dlatego dziecko czy osoba dorosła podczas zajęć łatwiej przyswaja przekazywane informacje, zapomina o swojej chorobie, kalectwie czy wyglądzie.

Kolejnym aspektem jest to, że dzieci/osoby dorosłe  czują się potrzebne, mają możliwość samodzielnego wywiązywania się z działań podejmowanych wobec psa. Pielęgnując psa, karmiąc go, wydając mu komendy, prowadząc na smyczy jednocześnie nieświadomie ćwiczą.

 

Pies działa relaksacyjnie i odstresowująco na człowieka. Pozwala zapomnieć o chorobie i codziennych dolegliwościach. Badania potwierdzają, że kontakt dziecka lub chorego z psem powoduje zmniejszenie ciśnienia krwi i obniża tętno, a u osób mieszkających z czworonogiem dużo rzadziej występują bóle głowy, oczu i stawów.

Dogoterapię najczęściej stosuje się u pacjentów ze schorzeniami psychicznymi, porażeniem mózgowym, autyzmem, ADHD czy zespołem Downa. Już sama obecność „psa terapeuty”, głaskanie, przytulanie wywołuje entuzjazm u chorych oraz przede wszystkim rozwija podstawowe umiejętności emocjonalne i społeczne.

Dogoterapia jest nie tylko skuteczną, ale przede wszystkim przyjemną częścią długiej i żmudnej rehabilitacji chorych. Łączy w sobie elementy edukacyjne i terapeutyczne z fizyczno-ruchowymi zajęciami.